فرش و روفرشی کشدار به نام شاه عباس اول، پنجمین فرمانروای دولت صفوی مربوط می شد. شاه عباس پایتخت دولت صفویه را از آذربایجان به شهر اصفهان، یکی از مناطق داخلی ایران منتقل کرد.
به همین دلیل بسیاری از استادکاران و صنعتگران آذربایجان مجبور به کوچ به اصفهان شدند. فرش و روفرشی «شن-شاه عباسی» با عناصری شکل بدیع به نام «گل های شاه عباسی» مشخص می شود. آنها عمدتا از گل های خارق العاده و برگ های انجیر تشکیل شده اند.
عناصر نامتقارن افقی از ویژگی های بارز این فرش و روفرشی ها محسوب می شوند. خصوصیات سنتی مکتب قالیبافی تبریز که به سطح هنری و فنی بالایی رسید، با گذشت زمان در خارج از آذربایجان نیز شناخته شد.
فرش و روفرشی های با مضمون طرح این دوره، یادگارهای ارزشمند فرهنگ مادی و معنوی مردم آذربایجان بوده و به‌عنوان یک ماده واقعی غنی برای مطالعه آن عمل می‌کند.
فرش و روفرشی های پلات‌دار بر اساس همه مضامین ممکن بافته می‌شد که از این میان مضامین «شکارچی»، «حیوانی»، مضامین ادبی مصور طرح‌دار، مضامین مذهبی رواج بیشتری داشتند.
برخی از هنرمندان مستقیماً در ساخت فرش و روفرشی هایی با تم سوکت مشارکت داشتند. به عنوان مثال، سلطان محمد مشهورترین نقاش مینیاتور مکتب تبریز قرن شانزدهم بود. یکی از تم های سنتی تصویر عمر خیام در کنار معشوقش است.
ترکیب فرش و روفرشی با زبان خاص نقاشی مینیاتور و روح رئالیستی عالی روح و جوهره شعر خیام را منتقل می کند. در اینجا آثار منظوم فردوسی، سعدی، حجه، شیخ عطار مشتمل بر سخنان حکیمانه و قصار با مضمون عشق مشتمل بر ابیات دو و چهار بیتی و رباعی به نمایش درآمده است.
چارچوب قانونی هنجاری لازم برای توسعه قالی بافی در آذربایجان شکل گرفته، فضای اقتصادی مساعد ایجاد شده و اقدامات مهمی در راستای توسعه و ترویج فرش و روفرشی بافی انجام شده است.
با توجه به اهمیت اقتصادی اجتماعی این رشته، قوانین، مصوبات و سایر مقررات تنظیم کننده روابط ناشی از حفظ، مطالعه، ترویج و توسعه هنر فرش و روفرشی فرش و روفرشی آذربایجان که به طور سنتی با دست بافته می شود و در حال حاضر توسط هنرمندان عامیانه، هنرمندان و صنعتگران، در قلمرو جمهوری آذربایجان قوانین قانونی به تصویب رسیده است.
